Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
Op donderdagavond 24 maart na het werk springen we in de volgestouwde auto richting Bretagne.
We kunnen niet wachten om de boot weer te zien! Ik ben zo benieuwd hoe ze de winter heeft doorstaan dat ik een beetje zenuwachtig ben. Spannend. Goed, ik weet dat er geen schokkende dingen zijn gebeurd. Er is genoeg toezicht in de haven en ze nemen contact op als er iets is dat ze niet zelf kunnen verhelpen. Maar ze leggen als het moet een extra spring en duwen de stootwillen goed mochten ze uit het lood hangen. Maar toch, het is alsof we naar lang gemiste geliefde gaan.
La Trinité is bijna 1000km rijden vanaf huis. We overnachten daarom onderweg ergens bij Amiens. Even slapen en de volgende morgen vroeg verder. En zo staan we op goede vrijdag ’s ochtends al op de steiger.
De Paradise Regained ziet er boven verwachting goed uit. De vochtvreters zijn wel tot de nok toe vol. Gelukkig hebben we ze allemaal in een bak of gootsteen gezet want door het bewegen van de boot is het kleverige vocht over de rand geklotst.
Bretagne is behoorlijk vochtig gebied. Er zit een dun laagje schimmel op onze zeilpakken en kussens. Ook op het plafond. Het gaat er gelukkig makkelijk af en er zit nergens echt het weer in.
Het vrolijke goede vrijdagzonnetje laat zich op zaterdag niet meer zien. We maken een wandeling in de omgeving van Trinité en vergapen ons aan de waanzinnige hoeveelheid bloemen! Ze zijn zo mooi. In iedere tuin staan struiken vol bloemen waarvan ik de naam niet ken. Het lijken rozen, maar dan anders. Het blijken Camelia’s te zijn.
De paashaas komt ieder jaar stiekem aan boord en verstopt paaseitjes in alle hoeken en gaten.
Zelfs zonder AIS heeft hij de Paradise Regained in Trinité gevonden.
De kinderen zoeken in alle hoeken en gaten. Omdat het een wedstrijd is zijn ze nog steeds heerlijk fanatiek. Ook al worden de eitjes aan het eind altijd eerlijk verdeeld.
In de zomer vinden we meestal nog ergens een vergeten paaseitje.
Op 27 maart maken we gebruik van de auto om in de omgeving een paar dingen te bekijken.
Allereerst bekijken we de Tumulus van Saint Michel bij Carnac. Dit is een bijzonder oude grafheuvel die waarschijnlijk tussen 5000 en 3400 voor Christus is opgeworpen. Het kapelletje op de top is lang niet zo oud.
Dat de heuvel een tumulus was werd door archeologen ontdekt in 1862. In de graven lagen bijlen, parels, stenen gereedschappen en bijzondere stenen.
De tumulus is gebouwd in het Neolithicum, in de pre-historie. In noordwest Europa begon het neolithicum ongeveer vanaf 6000 voor C.
In deze periode vond er een overgang plaats van een jager/verzamelaarscultuur naar landbouw en veeteelt. Daarom werden er technische ontdekkingen gedaan en veranderden sociale structuren.
Özti, de oostenrijkse bevroren jager stamt uit ongeveer dezelfde tijd.
Ook de menhirs van Bretagne stammen uit het neolithicum.
Het maken van stenen werktuigen werd ontdekt, het eerste keramiek werd gebakken, het wiel werd uitgevonden, koper werd ontdekt en steen werd gepolijst. Dat waren de revolutionaire uitvindingen van die tijd.
Het is tot op vandaag de dag een raadsel hoe die grote menhirs uit rotsen een paar kilometer verderop werden verplaatst en rechtop gezet.
De enorme “Gebroken Menhir van Er-Grah” spreekt het meest tot de verbeelding. Deze gigantische menhir bij de Dolmen Er-Grah bij Locmairaquer ligt gebroken op de grond. Wat er precies gebeurd is is moeilijk te achterhalen.
Bij Carnac staan meer dan 10000 menhirs! Wat was het doel van die rechte rijen menhirs?
Niemand weet het met zekerheid te zeggen.
Volgens een legende waren het ooit soldaten van een Romeins leger die versteend zouden zijn.
Hm, niet erg logisch.
De meest recente gedachte is dat de stenen gediend kunnen hebben als schilden waarachter de verdedigers van de Bretonse kust zich konden verschuilen tegen een vijandig leger. Een soort kantelen avant la lettre.
Bretagne is een fantastisch zeilgebied, er heerst een intense zeilcultuur. Het gebied verrast ons qua schoonheid, vriendelijkheid van de mensen en vakkundigheid op zeiltechnisch gebied. En zo af en toe zie je een ondeugend soort on-fransheid. Die schijnt typisch Bretons te zijn. Ziehier, een Amerikaanse brievenbus.
Need I say more?
Lees verder over de Golfe de Morbihan of de Cairn van Petit Mont of het stukje over dat we met een lelijke eend over Belle Île scheurden.
Aan de jachthaven van La Trinité, in hetzelfde gebouw als het havenkantoor, zit ook een heerlijke vismarkt. ’s Morgens en ’s middags vanaf 16:00 u open.
Een Carrefour Express zit zo dichtbij, dat je met je winkelwagentje naar je boot kan lopen. Ideaal.