Heb je het wc-papier al aangevuld? Een man met snor loopt het havenkantoor van Piriac binnen, hij is overduidelijk de senior havenmeester. Terwijl wij met een junior bezig zijn met het invullen van de gebruikelijke formulieren onderbreekt de grote havenmeester tot drie keer toe om de junior over het wc-papier aan de tand te voelen.
Nou, nou, we zijn onder de indruk. Het havenkantoortje is grappig en zit op de 1e verdieping van een soort woonhuis. De jonge havenmeester is heel behulpzaam. Hij heeft ons verwelkomd in de haven vanuit zijn bootje en hielp even met aanleggen.
De haven van Piriac zou half droogvallend zijn geweest als er niet een klep was gebouwd die bij vallend water dichtklapt en de haven vol water houdt. We liggen met uitzicht op deze leuke constructie.
Vanmorgen zijn we met een lekker windje en een zonnetje vanuit Port du Crouesty hier naartoe gezeild. Hoewel de wind na een tijdje afnam en de motor weer aan moest.
Ondanks de zon is de lucht ijskoud. En we hebben binnen nu even geen kachel meer. Wel een noodkacheltje op 220v, maar daar hebben we onderweg niet zoveel aan.
We koersen onder het eilandje Dumet door en buigen dan naar stuurboord af en dan de haven in. Het is een smalle ingang die bij laagwater helemaal droogvalt.
Vanaf 4 uur voor hoogwater Le Croisic staat er al 1.50m (kaartdiepte), dus er is ruimschoots tijd om in en uit te varen. Wij steken 1.70m.
Op het moment dat wij de haven binnenvaren staat er 3.4om.
We gaan na het ‘inklaren’ het stadje verkennen.
Piriac is zoooo schattig! Kleine lieve huisjes en smalle straatjes. Weer heel veel bloemen en waar je ook loopt, je ziet telkens tussen de huizen door de blauwe zee. De strandjes zijn wit. Het lijkt hier wel een klein paradijsje. Er is alleen bijna niemand en alles is gesloten.
Vanaf donderdag is het Hemelvaart en dan komt de gezelligheid. Hier en daar wordt er druk voorbereid.
We maken een mooie wandeling langs de kliffen richting Turballe, iets zuidelijker. Echt fantastisch. De uitzichten zijn prachtig, de zee helder turquoise en blauw en we dalen af naar verschillende mooie strandjes. Natuurlijk gaan Rein en ik even het ijskoude water in.
We liggen op de kop van de visitors steiger met super uitzicht. Maar later draait de wind naar het oosten en krijgen we het koud in de kuip. We verleggen naar een box tegenover ons. Lekker uit de wind in de zon.
Rond klep-sluit of klep-open tijd zitten we klaar met een camera én de kijker om te zien hoe dat gaat. We kijken en filmen en… yessss, daar gaat de klep dicht! En een paar seconden daarna zeilt er een man in z’n uppie de voorhaven in en ligt voor de klep die net gesloten is. Oei!
.
Eerst denken we dat hij een ‘local’ is die het wel zal weten. Maar dan zien we dat hij niet zo slim bezig is en roepen dat hij daar snel weg moet voordat hij aan de grond zit. Het water zakt heel erg snel en anders moet hij de nacht daar doorbrengen.
Eerst is hij nog eigenwijs en roept om hulp. Maar niemand kan hem het dok in helpen. Bovendien is er inmiddels al een zichtbaar niveauverschil. En als hij niet snel vertrekt dan loopt het niet goed af. Wat zijn fransen toch rare zeilers. Gelukkig taait hij toch af en we zien hem buiten de haven het anker uitgooien achter een partijtje rotsen waar hij in de luwte het volgende hoogwater kan afwachten.
Ik ben benieuwd of hij daar genoeg water onder de kiel zal houden. Maar door het zakkende water raakt hij buiten ons zicht.
’s Avonds is het zo warm in de kuip dat het net zomer lijkt. We eten vis van de plaat in de kuip.
