Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
We varen vandaag het laatste tochtje van deze vakantie. Van Île d’Oléron naar La Rochelle.
Als we terugkijken op deze vakantie zijn we helemaal tevreden. Wat wind betreft zijn we deze vakantie niet echt aan onze trekken gekomen. We hebben bijna niet kunnen zeilen.
Maar het was absoluut een heerlijke vakantie. Zo fijn dat we eindigen met dit aangenaam warme weer.
We hebben nog een paar dagen om de boot beschermd en schoon achter te laten. Vrijdag gaan we rijden, terug naar huis.
Voor de wintermaanden hebben we een ligplaats in het water gereserveerd in een van de oude havens in de stad. Le Vieux Port heeft drie bassins. Wij gaan liggen in het Bassin des Chalutiers. Daar zit een lock voor zodat er altijd genoeg water staat.
Om verschillende redenen gaan we vandaag eerst nog een nachtje in de grote marina liggen. Port des Minimes dat meer buiten de stad ligt, vlak aan zee.
Dit is echt een enorme marina met 4588 ligplaatsen. Misschien wel de grootste van heel Frankrijk. We krijgen een plekje aan een van de visitor’s steigers vanwaar we snel op de goede plaats zijn. Want hier zit de Franse importeur van Hallberg Rassy. We hebben een paar opdrachten voor komende winter voor ze.
Er zijn in deze haven wasmachines die ik wil gebruiken om het beddengoed en handdoeken te wassen zodat ik die niet mee naar huis hoef te nemen. In het Bassin des Chalutiers zijn er geen. Dus dan moet het maar hier.
Bovendien is het met het zonnige weer een goed idee om nog even op het strand te zijn. We schrikken alleen van de drukte daar! Annick laat het even zien.
Uiteindelijk blijft er toch niet voldoende tijd over om de wasmachines hier te laten draaien en daarna de lakens en handdoeken te laten drogen. Het voordeel is dat het vakantiegevoel nog een beetje respijt krijgt. Dat is ook fijn.
Het is zo lekker warm dat Annick en ik besluiten om in de kuip te slapen. Heerlijk in de buitenlucht. Met de zelfgemaakte bimini boven ons hoofd slapen we als rozen.
Woensdag 17 augustus 2016
We varen nu echt naar onze eindbestemming, het Bassins des Chalutiers. Om er binnen te varen moet je je per marifoon melden bij de havenmeester. Hij opent een brug op tijden volgens een schema dat door het getij wordt gedicteerd. Bij afgaand tij wordt vanaf een bepaalde waterstand een sluisdeur gesloten. Tot het water weer omhoog komt. Tijdens die uren kan je de haven niet in of uit. Een kopietje van het schema is bij de havenmeester te halen. Of met je telefoon te fotograferen. Heul modern. 😉
We liggen een tijdje nadat we ons over de marifoon hebben gemeld te steken voor de brug. Het snelle Frans over de krakende VHF kon ik echt niet verstaan. Maar het klonk een beetje als ‘quinze minutes’, een kwartiertje.
Het lijkt veel langer te duren, maar dan zien we een man in een witte polo die een kastje bij de brug openmaakt en de slagbomen van de brug laat dicht gaan begeleid door een goed hoorbaar belgeluid. Er staan hordes mensen aan beide zijden van de brug. Het brugdek scharniert met keihard gekreun en gedreun heel traag omhoog. Het lijkt wel vooroorlogse techniek.
Er komen een paar bootjes naar buiten en dan tuffen wij naar binnen tussen twee hagen toeschouwers. Dat voelt altijd een beetje ongemakkelijk en leuk tegelijk. Sommige mensen zwaaien.
De havenmeester roept ons vanachter het brugdek. Welkom! We hebben al een box toegewezen gekregen en hij geeft nog even aan dat we de bakboord kant moeten hebben. Fijn om hier te zijn. Hij vraagt of we meteen even naar zijn kantoor willen komen om alle papieren te regelen.
Dus daar zijn we dan, au bureau du Vieux Port de La Rochelle. De Fransen maken van dit soort beroepen iets verschrikkelijk belangrijks. Wij spelen dat natuurlijk mee.
Met de havenmeester, monsieur Lemoine, spreken we af dat er goed op de boot gelet wordt. Er zit een toegangshek voor de steiger, maar dat is niet hoger dan je heup. Hoe worden inbrekers en vandalen op afstand gehouden? Er zijn 24h bewakers die rondlopen en er zijn camera’s waar continue op gekeken wordt. Inbraak is niet iets waar ze hier mee te maken hebben gehad.
We vragen of er iemand is die voor ons eens in de paar dagen het knopje van de electriciteit wil indrukken. Die gaat namelijk automatisch na 24h uit en dat is natuurlijk niet goed voor de accu’s. Maar monsieur Lemoine laat weten dat het juist niet de bedoeling is dat schepen lang aan de 220v liggen. Hij kan, mag en wil dit niet doen. Balen.
Nadat verder alle papieren geregeld zijn gaan we de stad in.
La Rochelle is eeuwen lang een welvarende stad geweest. Tot bloei gekomen dankzij de haven. Vanaf de 12e eeuw was het een vrijhaven, wat veel handel aantrok omdat er geen belastingen over werden geheven en er minder controle was. Van alles, maar vooral zout en wijn werden hier eeuwenlang verscheept.
Tijdens de Renaissance, vanaf 1568 werd La Rochelle een bolwerk van Hugenoten. Deze Franse hervormingsgezinden leefden in La Rochelle in vrijheid en de stad floreerde.
Tot koning Louis XIII de stad vanaf september 1627 omsingelde en uithongerde. Hugenoten werden vervolgd en vluchtten naar het buitenland. Veel van hen kwamen naar Nederland, maar er vertrokken er ook veel naar de ‘Nieuwe Wereld’.
Dat opende voor La Rochelle nieuwe mogelijkheden om handel te drijven in Canada, Amerika, de Antillen, Afrika. De stad fleurde weer op.
Het ging minder goed ten tijde van de 7-jarige oorlog, de Franse Revolutie, de Napoleontische oorlogen en door langdurige conflicten met de Engelsen op de ‘hoge zeeën’.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigden de Duitsers een U-boot basis in La Rochelle die zij verdedigden tot aan de capitulatie. De stad is nooit gebombardeerd, waardoor veel historische gebouwen nog steeds overeind staan.
Dit in tegenstelling tot Royen, dat iets ten zuiden van La Rochelle ligt. Dit stadje is totaal in de as gelegd en na de oorlog in nieuwzakelijke stijl weer opgebouwd.
Het La Rochelle van vandaag is aangenaam, gezellig, sfeervol en relaxed. Veel gebouwen en straten zijn gemaakt van een lichte, zachte steensoort. Ik denk dat het tuffeau heet hier, maar ik weet het niet zeker. Het is een soort kalksteen.
La Rochelle is een studentenstad, wat de sfeer zeker goed doet. Wij wandelen door de straatjes, langs leuke winkeltjes en restaurantjes. De kinderen willen ook even langs Zara en H&M. En we reserveren een tafel bij het restaurantje Les Quatre Sergeants voor morgenavond.
De Rue Saint Jean du Pérot is een buitengewoon gezellig straatje met alleen maar restaurants.
Donderdag 18 augustus
Een dag van zeilen opbergen, motortjes doorspoelen, afspraken maken voor reparaties, hoezen over allerlei dingen, schoonmaken, opmaken en inventariseren wat we uit Nederland moeten meenemen als we de volgende keer hier komen.
We hebben de importeur van Hallberg Rassy de opdracht gegeven om een electrische ankerlier in te bouwen. Op de hand is best te doen als je in een keer goed ankert. Maar in het geval dat het anker niet goed ligt, of dat er andere onverwachte wendingen in het ankerplan komen, dan is het heel fijn om het anker even zonder zweet naar boven te halen.
We laten ook een bimini maken. Aangezien we steeds zuidelijker komen zullen we straks behoefte hebben aan bescherming tegen de zon.
In plaats van wasmachines is er een laundryservice die alles komt ophalen. Een hele zorg minder en het bespaart ons heel veel tijd. Hij komt het schoon en gestreken terugbrengen als we weer aan boord komen.
We sluiten de vakantie af met een goed diner bij Les Quatre Sergeants. Een aanrader. De avond in de stad is zwoel en zo gezellig.
Aan de kade van de droogvallende haven zit een gast gitaar te spelen terwijl hij er echt mooi bij zingt. Er staan veel mensen omheen en wij gaan ook een tijdje bij staan. We houden het vakantiegevoel nog even vast terwijl we naar de muziek luisteren met uitzicht op de beide verlichte torens. De iconische bakens van de haven van La Rochelle, La Tour Saint Nicolas en de Tour de la Chaîne.
Vrijdag 19 augustus 2016
De dag van terugkeer naar huis is nooit leuk. Ik heb moeite om afscheid te nemen van het bootleven. Voor mij mag het veel langer duren. Verlangen naar huis heb ik aan boord nog nooit gehad. Verlangen naar de boot als ik thuis ben maar al te vaak.
Gelukkig is er ook een positieve kant aan het verhaal. Gaaf dat de boot in La Rochelle ligt! Wat een leuke havens en eilanden hebben we bezocht dit seizoen. Wat heerlijk om hier in de herfstvakantie weer naartoe terug te gaan.
En wat spannend en waanzinnig leuk om volgend jaar naar de Spaanse kust over te steken!
