Het einde van wereld bij Carnac
Vandaag is het Koningsdag en Egon is jarig! Maar hij is nog niet aan boord. Gisteravond is hij in de auto gestapt en heeft onderweg een motelletje gepakt. Dus om iets na 10:00 uur kunnen we de jarige in onze arme sluiten!
We hebben de boot gepavoiseerd met de vlaggen waarmee Egon mij in 1999 ten huwelijk vroeg. Hahaha, we gaan er altijd een beetje vanuit dat niemand de moeite neemt om te lezen wat er staat. Wil je het weten? Lees dan hier wat Egon deed om mij ten huwelijk te vragen!
Maargoed, vandaag wordt Egon 53. We hebben taartjes en cadeautjes en we zijn blij dat we vakantie hebben en met elkaar zijn.
Om Egon’s verjaardag te vieren eten we in een visrestaurant dat we op advies van een vriendin hebben gereserveerd. Zij en haar man komen regelmatig in Carnac om zeilwedstrijden in de Dart. Meestal gaan ze dan hier eten.
Het ligt op een plek die je als buitenlander nooit zal vinden. Aan het einde van de wereld, een beetje buiten Carnac. In het adres staat: ‘direction Parcs à Huitres’.
Ze heeft niets teveel gezegd. Het is bijzonder, niet verfijnd, Bretons, authentiek en leuk. Er zijn veel lokalen die elkaar allemaal schijnen te kennen.
Op de foto zie je de kok bij de grote open haard. In die haard wordt de vis boven het open vuur gebakken. In afwachting van een gegrilde vis genieten we van de oesters die hier voor de deur geoogst zijn. Beter kan niet!