Pareltje in de baai van Quiberon
“Heeee, dat is mijn boei!!” brult een totaal gefreakte Fransman vanaf een paarse catamaran. Hij komt hard aanvaren terwijl wij net tevreden in de kuip zitten. We hebben zojuist een visitor’s mooring aan de haak geslagen en kijken tevreden naar het mooie eiland Houat.
Dat begint gezellig hier. In de Reeds staat dat deze moorings voor bezoekers zijn en in de kaart staat dat je er voor moet betalen. Dus voor ons is het een raadsel dat iemand zo tegen ons te keer gaat. Soms staat er aangegeven dat er privé-moorings liggen. In dit geval is dat niet zo. We waren eigenlijk op weg naar een goed plekje om het anker uit te gooien en zagen deze V-moorings naast het haventje Port Saint Gildas liggen. En toevallig kwam er net eentje vrij toen we langsvoeren.
Nouja, we pakken het eerste plan maar weer op en gaan een stukje verderop achter ons eigen anker liggen. En eigenlijk liggen we nu op een veel leuker plekje, pal voor het prachtige strand dan aan die mooring. We hebben weer eens geluk.
Vanochtend zijn we vertrokken uit Port Haliguen. Er was geen wind, zelfs niet een beetje, dus zeilen leek ons veel te lang duren. We wilden deze dag ook benutten voor het strand op Île d’Houat. Het is maar een uurtje op de motor naar Île d’Houat. En het is de mooiste zomerdag van deze hele vakantie.
Het mooie strand ziet er vanaf de boot woest aantrekkelijk uit. Zodra het anker houdt hangen we zo snel mogelijk het kleine motortje achter de dinghy en varen naar het eiland.
Het is laag water, dus het strand is heel breed. We wandelen een stukje. De zoveelste regatta zeilt langs. Dit keer zijn het kleine klassieke houten zeilbootjes. En nog best veel ook. We zitten echt midden een zeilersmekka. Ze zijn hier onwijs sportief en zeilminded!
De baai vult zich gedurende de dag met heel veel speedbootjes en ribs. Echt ongelooflijk veel! Het zijn allemaal dagjesmensen die even komen zwemmen en op het strand liggen. Maar als de zon al een beetje meer oranje begint te worden verdwijnen ze allemaal weer naar de vaste wal.
We blijven alleen achter op het strand. Dit is toevallig ook de eerste avond dat de temperatuur niet naar ijskoud zakt. We halen de cobb en bbqspullen en het halve komaliewant, spatels, warme kleding op van boord.
Terwijl ik zo snel mogelijk al die spullen in tassen probeer te doen hoor ik Egon tegen iemand praten. Omdat hij het rappe Frans niet goed begrijpt roept hij mij erbij.
Een Fransman met een groepje vrienden in een speedboot dobbert langszij
“Quelle Île?” vraagt de man.
Wat een rare vraag! “Quelle Île?” Vous n’avez pas un carte? vraag ik hem?
Non!
C’est Ile d’Houat zeg ik.
Aha, dit is dus Ile d’Houat! Merci! En weg motort de speedboot.
Heerlijk bbqen. Op het laatst is het hele strand leeg. Het is de warmste avond van de hele vakantie. We blijven tot na zonsondergang.
Terug aan boord een kleine nachtmerrie met al die spullen die zout en zanderig zijn. Voordat we kunnen gaan slapen moet alles opgeborgen worden, maar eerst ontzand en ontzout en schoon worden. Ook wijzelf moeten onder de dekdouche. We zijn een uur verder voordat we weer een beetje normaal kunnen bewegen. De kinderen gaan naar bed, het is inmiddels 00:00u.
Egon en ik genieten samen na van deze mooie dag. We nemen nog een klein glaasje port en kijken naar de net niet meer volle maan door de verrekijker. Hij geeft heel veel licht.
Wil je meer lezen over dit mooie eiland? Hier vind je meer info: https://www.bretagne-vakantie.com/bestemmingen/de-10-bestemmingen/zuid-bretagne-golf-van-morbihan/houat-en-hoedic/
