Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
We staan om 9:00 voor de dichte deur van de fietsverhuur. De eigenaar is te laat, maar hij komt eraan. Tijd voor koffie dus.
Annick heeft dit keer een typisch franse fiets. We gaan eerst in noordelijke richting, langs de kust. Er zijn fijne witte fietspaden. Je zou denken dat ze van zout zijn gemaakt. Een zonnebril is daarom wel prettig. Het is niet druk met andere fietsers. En het is geen zwaar parcours op dit vlakke eiland. Maar het is wel een route met veel mooie uitzichten over zee!
Dit oesterbarretje is nog gesloten om 10:00 uur ’s morgens. Maar wat ligt het hier mooi.
We komen door het gehuchtje Loix wat schattig en slaperig is. Het ligt aan een droogvallende baai. Hier zie je hoe alle bootjes aan de grond zitten. Lijkt ons lastig als je altijd moet wachten of berekenen wanneer je kan varen. Als de wind plotseling wegvalt en je bent te laat binnen, dan heb je dus echt pech. Als je niet beter weet, dan doe je het ermee. Maar onhandig is het wel.
Op de foto hieronder zie je een oude zeebonk staan. Tenminste, dat is hij in onze fantasie. De man is een paar kilometer lang het onderwerp van gesprek geweest.
Hij stond daar namelijk alleen maar te zijn. Een Bretons streepjesshirt aan, gebruinde oude spierballen, een beetje zoals Popeye.
Het tafereel deed ons denken aan een computerspel waarin een mannetje op een bepaald punt staat om je een aanwijzing te geven. Mits je weet wat je daarvoor moet doen.
We hadden het gevoel dat we ergens op moesten drukken om van hem te horen hoe we verder moesten fietsen. Hahaha, hij heeft niet bewogen in de tien minuten dat we op dit punt stonden. We zullen de clou dus wel helemaal gemist hebben.
We hebben googlemaps en het fietspad maar gevolgd en dat kwam ook goed.
We fietsen verder en zien deze jongen zout bij elkaar harken. We stoppen en fotograferen wat hij doet. Let op de slippers!
In Ars-en Ré hebben we honger. We laten ons verwennen met een heerlijke lunch op een terras.
Ars-en-Ré is al gauw omgedoopt tot Aars-en-Reet. Maar het is een heel leuk dorpje. Het heeft dezelfde stijl als Saint Martin maar is een stuk kleiner en rustiger.
Ineens zien we Anna Houtzager in de etalage van een fotograaf hangen! Max en Ingeborg hebben inderdaad verteld over de fotograaf die deze foto een aantal jaar geleden maakte. Niet vanwege een opdracht, maar omdat de fotograaf haar graag wilde vastleggen. Het is echt een schattig portret van haar. De foto hangt sindsdien in zijn etalage. De Houtzagers gaan ieder jaar een weekje naar Île de Ré om vakantie te vieren en checken of ze er nog hangt.
Mooi hè, deze foto met stralen van rechts en een vliegtuigstreep van links. De punt van de kerktoren is zwart-wit geschilderd om als baken te dienen voor de invaart van de haven van Ars-en-Ré. Tegenwoordig staan er moderne geleidelichten.
Bij Couarde gaan we even het strand op. Zwemspullen hebben we gelukkig meegenomen. Even afkoelen in een helder blauwe zee.
Vlak voor St Martin stoppen we bij een oesterbar. Niet dezelfde als we op de heenweg zagen, maar eentje die er nog leuker uitziet. Met een menukaart waar je niet omheen kunt.
Egon en ik nemen oesters en de kinderen nemen een beetje zalm.
Oesters smaken nóg beter als je ze eet terwijl je uitkijkt over de oesterbedden! We nemen zelfs een tweede portie. Bestaat er een gezondere snack dan dit?
Een stadspoort, weer een vesting van Vauban! Dit is de derde haven in Frankrijk waar wij met de boot komen waar vestingwerken zijn die door de ingenieur Vauban zijn ontworpen. Hij werkte in opdracht van de zonnekoning Lodewijk XIV. Zijn verdedigingswerken vormen een linie langs de toenmalige Franse grenzen.
Bij Saint Martin zijn vandaag de dag deze poort en grote delen van de muur nog zichtbaar.
De andere havens met vestingwerken van Vauban waar we zijn geweest zijn Belle Île en Camaret-sur-Mer.
Een van de straatjes van Saint Martin.
Annick en Rein vermaken zich samen aan boord, terwijl Egon en ik een glas wijn gaan drinken aan wal.
We vinden op 100 meter van de boot een gezellig sfeertje in de bar Kokot. Het is lang geleden dat wij met z’n tweeën in een bar hebben gezeten!
De volgende dag nemen de gratis bus van Saint Martin naar Le Bois aan de zuidkant van Île de Ré. Daar kunnen we twee catamarans huren waarmee we een uurtje over de vlakke zee scheren. Het gaat lekker hard.
’s Avonds eten we tapas en drinken we alcoholvrije cocktails in Kokot. Er speelt een leuk jazzy bandje en de sfeer is echt top!! Het blijft lang warm. Zoals een echte zomer hoort te zijn.
Egon en ik bestellen een flesje wijn. Dat er kurk in zit wordt in eerste instantie door de jongen die ons bedient niet erkend. Gelukkig is het voor de eigenaar een heldere zaak. Ça arrive! Haal een nieuwe fles!
Mooie avond!