Laatste update: 5 maart 2021

Feest bij Kaap Finisterre

Levendigheid langs de Costa del Morte

Het is nog donker als de wekker gaat. Hup, aankleden en ankerop.

Annick en Rein helpen even mee met wegvaren. Ik heb ijskoude handen, ondanks 4 lagen, het hele zeilpak en een kol.  

Zachtjes varen we de stille baai van Camariñas uit, terwijl het prille ochtendzonnetje ons een beetje probeert op te warmen.

Vandaag is het doel Muros. Dat ligt in de eerste van de zuidelijke ria’s. Die heet dan ook Ria de Muros e Noia. Daarvoor moeten we de beruchte Kaap Finisterre ronden. We hebben weer eens een goed weerbericht uitgezocht. 

Het is rustig weer en er staat ook nog eens genoeg wind om te zeilen! Beter kan niet. We plotten wel ruim om de kaap heen omdat we overal lezen dat het water zoveel rustiger is. Toch kan je je nu niet voorstellen dat het choppy wordt als je de kaap strakker rondt.

We genieten! Die kaap ziet er eigenlijk maar wat gewoontjes uit. Totaal niet indrukwekkend. Dit is het meest westelijke puntje van Europa. 

Foto van de AIS, genomen vlak voor het moment dat we de kaap dwars hebben. Misschien vind je het een beetje verwarrend, maar de AIS staat ingesteld op “course up”. De wereld op zijn kop dus. Het noorden is hier onder en het zuiden boven. De reden is om in het geval van een bijna aanvaring in een reflex niet in de war te raken en direct te zien in welke richting uitgeweken moet worden. Je ziet ook de afstand van onszelf tot de kaap. Minder dan 4, meer dan 2 mijl. De omstandigheden zijn goed genoeg. Maar we hebben ook wel gelezen dat met slecht weer het effect van de kaap tot minstens 20 mijl afstand merkbaar is. 

Dit gebied heet niet voor de lol Costa del Morte. Maar vandaag lijkt het meer Costa da Feliz. 

Een stukje achtergrondinformatie vind je op https://nl.wikipedia.org/wiki/Cabo_Finisterre

Dit is ’m dan….

Een laag, flauw in zee uitlopende punt. Niet opvallend, niet groot, hoog en steil. Als je niet wist dat dit ‘m is, dan zou je er niet eens voor uit je bed komen.

Maar deze prachtige tocht van de baai van Camariñas naar Muros is misschien wel een van onze mooiste zeiltochten die we ooit hebben gemaakt.

Terwijl we naar de langzaam groter wordende kaap van het einde van het land zitten te kijken, komt er ineens een groepje dolfijnen als kamikaze piloten onze kant op!

Het zijn weer andere dolfijnen dan die we laatst zagen. Deze zijn lichter grijs en hebben een langere snuit en ze zijn een stuk groter.  Het blijft fenomenaal hoe makkelijk deze zoogdieren kunnen zwemmen. Moeiteloos, snel en vrolijk.

Precies op het goede moment terwijl we bij Cabo Finisterra onder zeil naar het zuiden varen. Deze blije dolfijnen maken het feestje tot X-party factor 10.

Wat een cadeau dit! 

We maken een idote hoeveelheid foto’s met alle camera’s die we hebben. Gelukkig blijven de dolfijnen heel lang meezwemmen. Zeker een uur. We kunnen ze heel goed bekijken en ik probeer af en toe met mijn hand omlaag of ik er toevallig eentje kan aanraken. Maar daar trappen ze natuurlijk niet in. 

De rest van de tocht zijn we euforisch over de samenloop van de dolfijnen en de kaap, het mooie weer en de fijne wind. Annick stuurt een heel lang stuk, de Ria in tot vlak voor Muros.

Wat leuk! We zijn weer in een nieuw gebied. Muros is een middeleeuws dorpje met aardige mensen. Het is er niet druk en we zijn de enige buitenlanders op dit moment.

We drinken en eten iets op een terrasje. Daarna kopen we verse vis op een klein vismarktje bij de haven voor op de grillplaat. 

meer stukjes

Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?