De Paradise Regained heeft overwinterd in Almerimar. Dat ligt in het zuiden van Spanje, in Andalusië. In Almerimar is verder niet veel te zien en te doen. Het is een dorp dat in de jaren ’80 uit de grond is gestampt, zonder dorpskern. Het ligt in een kaal woestijngebied waar vroeger spaghetti-westerns werden opgenomen. Tussen de Sierra Nevada en de zee ligt een eindeloze woestijn van kassen en plantages, allemaal overdekt met plastic of netten. Met heel veel tomaten.
Winter
Op de satellietfoto van Google Maps zie je dat het hele gebied overdekt is met plastic.
In de winter gaan er bijna geen vliegtuigen vanuit Nederland naar Almería. Je kan wel op Malaga vliegen en een auto huren. Dan is het nog twee uur rijden naar Almerimar.
Deze winter zijn we niet bij de boot geweest. Daarom is het wel even nodig dat ik, voordat de meivakantie begint, vijf dagen voor de troepen uit in Almerimar arriveer. Zodat ik alvast wat onderhoud en voorbereidingen kan doen. Ik ben natuurlijk benieuwd hoe het aan boord is.
Thuis aan boord
Eigenlijk zie ik er altijd een beetje tegenop om mijn lieve gezin achter te laten. Egon is de hele dag naar kantoor, Annick en Rein fietsen naar school en in mijn hoofd spelen alle slechte scenario’s zich af. Als ze maar geen aanrijding krijgen, of een lekke band. Heb ik genoeg te eten voor ze in huis gehaald? Als ze alle deuren maar op slot doen en zouden ze Nordic wel op tijd uitlaten? Maar ik weet dat het geen zin heeft om zo te denken. Ze zijn echt oud genoeg om alles zelf te regelen. En ze moeten dingen juist zelf op kunnen lossen.
Misschien speelt het een beetje mee dat ik in mijn eentje een waslijst aan ‘problemen’ moet oplossen in een land waar ik de taal niet spreek. Veel tijd om te genieten heb ik meestal niet.
Maar gek genoeg glijden alle negatieve gedachten volledig van me af op het moment dat ik aan boord stap. Ik ben weer thuis.
Terwijl ik de boot tot leven wek, zie ik in de gootsteen, waar een vochtvreter staat, bruine roestplekken. Die zijn ontstaan door over de rand geklotst ontvochtigingszout. Blijkbaar is dit spul zo aggressief dat het op twee plekken een gaatje in de gootsteen heeft gebrand.
Aan dek liggen ‘dingen’. Ik zie zonder bril niet zo goed wat het is. Het doet me denken aan eendenpoep ofzo. Ik pak ze op om overboord te gooien. Hm, dit voelt als afgekloven karbonaadjes. Bijzonder. Wie zou die hier gegooid hebben? Meeuwen? De buurman? Over z’n schouder gemikt? Nee toch!
Naast ons ligt een uitgewoonde boot. Lang niet schoongemaakt en door weer en wind verweerd. Er ligt een appelklokhuis op het achterdek. Een dinghy langszij ziet er uit als een puddinkje. Wat voor zwerver zal daarop wonen? Ik heb nog niemand gezien. Er staat op zijn kajuitluik een grote, witte, glimmende bol. Als een vlag op een modderschuit. Daar leid ik uit af dat er waarschijnlijk iemand permanent aan boord leeft.
To do
In ieder geval heb ik een afspraak met de kraan over twee dagen. Om het onderwaterschip schoon te spuiten en anodes te vervangen. Ik heb de afspraak om uit het water te gaan al maanden geleden gemaakt omdat we anti-fouling wilden doen. Maar daarin bleek de werf in Almerimar niet zo flexibel. Of niet zo practisch.
Ik probeer het probleem dat we sinds vorig jaar met de plotter hebben op te lossen. In de buurt van Cadiz deed de ‘go-to’-functie het ineens niet meer. Dat was wel een dingetje, want we gebruiken die functie het meest van alles. Vooral als we een makkelijke route hebben, dan zetten geen hele route met waypoints in de plotter, maar we scrollen naar een aanloop, of een kaap, zoomen in, checken of we onderweg niet over ondieptes varen en plaatsen dan een ‘go-to’-waypoint. De plotter geeft dan continu je te varen koers en afstand tot dat punt. Maar dat deed’ie dus niet meer. Hij gaf een verkeerde koers, ergens naar een waypoint in Denemarken.
Alles hebben we al geprobeerd. Alle oude waypoints en routes gewist. Met behulp van de Britten in de shipshop de hele software gewist, opnieuw gedownload en geupdate. Niets hielp. Via marktplaast hebben we dus maar een zelfde plotter gekocht. Maar toen moest ik iets met dit probleem: zie foto>
Een van de stekers van onze plotter is blijkbaar ooit afgebroken in de stekker die nu aan de 2e hands plotter gekoppeld moet worden. Het stekertje moet er dus uit.
Na een uurtje prutsen lukt het! Super, we zijn een stapje dichter bij de oplossing. Ik ben benieuwd.
Voordelen van Almerimar
Het heeft wel een paar voordelen om in Almerimar te liggen. Om te overwinteren is het er goedkoop. Het zuidelijke, droge, klimaat is gunstig voor de boot. En voor de bevoorrading is het heel fijn dat de Mercadona op hink-stap-sprong-afstand zit.
Ik leen een winkelwagen en rij drie keer heen en weer met water en een voorraad eten voor minstens twee weken. Heel veel dingen zijn lang houdbaar. Zoals pizza’s, tortilla’s en spekjes. Dan hoeven we als aanvulling alleen nog af en toe verse groenten en fruit te kopen. Het brood vinden we niet te eten hier in Spanje. Het is altijd erg droog, ook al ziet het er nog zo lekker uit. We eten daarom heel veel knäckebrød en af toe een stokbroodje.
Wat ik ook fijn vind van Almerimar is dat er een shipshop zit die van een Brit is, met Brits personeel. Hoef ik me niet te schamen dat ik geen Spaans spreek. Ze zijn ook nog eens bijzonder behulpzaam.
Ik ontdek deze dagen ook een chinese winkel. Daar zijn er veel van hier in Spanje, maar deze hebben we vorig jaar hier niet gezien. Het zijn winkels die allemaal een beetje dezelfde opzet en spullen hebben. Een winkel van Sinkel. Heel veel plastic. Teiltjes, mandjes, bakjes, verzin het en het staat er. Heel veel goedkope spullen. Van gereedschap tot feestartikelen, kussens, kastjes, keukenspullen, boutjes, moertjes, bikini’s en parasols. Daartussen zijn vaak handige dingen voor aan boord te vinden.
Vorig jaar heb ik al geschreven dat er recht voor de boot, op 20 meter afstand een superfijne wasserette zit. Met echt goede, gloed nieuwe Miele machines en een lieve behulpzame vrouw die deze wasserette net begonnen is. [LINK]
Het best lekker met de klusjes. Helaas lukt het toch niet om de go-to-functie te fixen. Ook op de andere plotter blijft het probleem bestaan.
Een beetje teleurgesteld werp ik me op het hijsen van de zeilen. Het grootzeil zit er in no-time op. Inrollen en klaar. Maar met de genua gaat het hijsen goed tot ik ‘m wil furlen. Er staat niet veel wind, maar de voorspelling is regen en veel wind. Dus ik heb een beetje haast. De furler zit muurvast.
De buurman van het appelklokhuis op z’n achterdek ziet me prutsen en vraagt of hij kan helpen. Graag! Hij laat zich Jens noemen en probeert ook de genua in te rollen, maar het lukt natuurlijk niet. We halen de genua weer omlaag en testen de furler los, maar er niets mis mee. Dan kan het achterstag nog te strak of te los staan. Maar die staat goed. We hijsen de genua nog een keer en dit keer zet ik het val iets minder strak door dan net. Dat blijkt de oplossing te zijn.
Mijn zweverbuurman blijkt een bijzondere en lieve man te zijn. Hij leeft inderdaad aan boord en zwerft tussen Azoren, Kaap Verden, Caribe, Canarische Eilanden, Algarve en af en toe de Middellandse Zee. Hij kon goedkoop overwinteren in Almerimar.
De volgende dag ben ik met de boot om 8:00 uur zoals afgesproken bij de kraan. Ik dacht dat ik er ook meteen als eerste uit zou gaan, maar dat is toch niet zo. Eerst gaan er andere boten uit en in. Ik leg maar even aan.
Het is natuurlijk zonde van de tijd en geld voor de lift om alleen maar af te spuiten en aangroei weg te halen zonder een laagje anti-fouling aan te brengen. We willen niets liever dan een vers laagje tegen aangroei aanbrengen.
Maar, ook al begint de havenmeester er zelf ook steeds over en ik dan weer hoop krijg dat ze het toch gaan regelen, hij komt er iedere keer opnieuw achter, na heel lang turen in de planning, dat het toch niet kan. Waarom niet blijft een raadsel.
Ik leg uit dat ik het zelf kan doen. Maar dat mag niet. Ik leg uit dat de anti-fouling die wij gebruiken heel snel droogt en de boot hoeft daarvoor maar maximaal 4 uur op het droge te zijn. Dus veel tijd hoeft het niet te kosten. Maar op de een of andere manier past het niet in de planning. Semana santa, de Paasweek, heeft er vast ook mee te maken. En het feit dat de kraan maar tot 13:00 wordt bediend. Waarom niet langer? Geen idee, maar wij hebben intussen allang besloten om verder onderhoud in Alicante te laten doen.
Dat is een heel goed plan. Omdat er geen nieuwe laag anti-fouling op komt, moet het afspuiten van de aangroei een beetje voorzichtig, zodat de huidige laag er niet afgespoten wordt.
Het is verboden om de hogedrukspuit zelf ter hand te nemen. Dus ik ben afhankelijk van de gast die dit apparaat bedient. En ondanks het feit dat ik er bovenop sta, spuit hij telkens weer van veel te dichtbij, waardoor er hele stukken anti-fouling afgaan.
Intussen help ik zoveel mogelijk mee, om het proces een beetje in goede banen te leiden. Er wordt een nieuwe anode op de schroef gezet. De vorige was bijna opgegeten. Verder gelukkig geen gekke dingen.
Zo, deze klus is geklaard. Ik vaar de boot terug naar zijn plekje aan de kade. Twee marinero’s vangen me op. Het is anders best lastig in je eentje, omdat je een mooringlijn vanaf de kade moet pakken en op je achterkikker vastmaken. Je moet dan dus eerst van boord om die lijn te pakken.
Af en toe komt er een dikke regenbui over. Dit is zeer ongebruikelijk hier.
Gelukkig is het prachtig weer op de dag dat Egon, Annick en Rein aankomen.
Annick en Rein op het vliegveld van Almería
Om 14:30 zijn we weer verenigd met elkaar.
Egon en Annick opde kade inAlmerimar
