Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
Egon vervangt het oliefilter dat hij deze ochtend nog snel kon aanschaffen in Loctudy. Na het ontbijt vertrekken we. Met het tij hoeven we geen rekening te houden. Het waait lekker, tussen de 16 en 23 knopen ongeveer. Pal uit het westen.
Concarneau is ons doel en daarvoor is onze koers eerst 108 graden en daarna 68 graden. We rollen alleen de genua uit en de wind laat ons vliegen! Soms gaat het te langzaam, dan liggen we te rollen op de golven en knijp ik ‘m voor de kinderen die binnen op de bank liggen. Geen zeezieken hoop ik. Maar gelukkig, als even ga checken blijkt het binnen rustiger te bewegen dan buiten. De kinderen voelen zich top.
De weerberichten gaven golfvoorspellingen van 2.3 meter, maar op ons traject valt de golfhoogte mee.
Goed en niet goed tegelijk. Het goede is dat we wel kunnen zeilen, maar de pech is dat we niet naar Les Îles de Glenans kunnen. Die stonden hoog op ons verlanglijstje omdat het daar zo mooi schijnt te zijn. Helder blauw water met witte strandjes.
Vanwege de slechte voorspellingen moeten we helaas naar Concarneau. Maar de aanloop van deze vestingstad is in ieder geval wel spectaculair met deze wind. Het is rotsachtig, smal en lagerwal.
Na de lunch wandelen we het oude ommuurde stadje in. Eerst nog even langs de havenmeester. Daar krijgen we te horen dat we morgen voor 12:00 uit Concarneau weg moeten vanwege een Regatta. Deze Regatta achtervolgt ons al sinds Loctudy. De havenmeesters willen ruimte en hebben geen enkele boodschap aan een Nederlands jacht als er een hele vloot komt feestvieren. Probleem is dat de Regatta na Concarneau ook Ile de Groix, Trinite sur met en Belle Ile bezet. Precies de plaatsen waar wij dan ook zouden willen zijn!
Het oude Vauban-vestingstadje is in ieder geval indrukwekkend, oud en echt bomvol toeristen. Daarbij horen natuurlijk ook de cliché toeristische winkeltjes. Maar er zitten ook winkeltjes tussen die wel de moeite waard zijn. Bij een winkeltje verkopen ze echt leuke schilderijtjes en tekeningen. We lopen verder langs de borstwering en kijken uit over de haven en zien de boot liggen. Altijd leuk.
Daarna even wat inkopen doen en weer lekker terug aan boord. Het is goed weer! We pakken de kaarten en pilots er weer bij en bedenken een handige manoevre om de regatta af te schudden. Het plan wordt: morgen Ile de Groix, daar kijken of we echt weggestuurd worden. Als we niet weggestuurd worden is er niets aan de hand. Als we wel weggestuurd worden hebben we twee opties: we gaan naar Lorient of we gaan voor anker bij Ile de Groix. Dat laatste natuurlijk alleen als het weer het toelaat en we de ankerbaai geschikt genoeg vinden. We zien het dan wel.
In ieder geval is onderdeel van het plan dat we morgen op de gennaker richting Ile de Groix zeilen!! I love it! Eindelijk weer een keer de gekleurde lap uit de zak!!
Er ligt een bijzondere boot vlak bij ons. Het is het schip dat van Bernard Moitessier is geweest. Een rood, stalen zeiljacht. Niet bijzonder mooi, maar wel herkenbaar. Ook al heb ik zijn boeken heel lang geleden gelezen en ik me geen foto’s in kleur van het schip kan herinneren bracht de naam Joshua me aan het googlen.
Moitessier heeft zijn boot vernoemd naar Joshua Slocum, die als eerste de wereld rond zeilde in zijn uppie.
Met de Joshua deed hij mee aan de Golden Globe Race in 1968. Maar besloot niet te finishen omdat hij zo in zijn element was aan boord. Hij zeilde in plaats daarvan rond Kaap Hoorn. De race werd gewonnen door Robin Knox-Johnsson, een legendarische zeiler, die nog in leven is as we speak.
Nu ik dit schrijf bedenk ik dat het misschien leuk is om een stuk te schrijven over de verhalen van die oude zeilhelden, hun boeken, routes en hun schepen. Lijkt me heel leuk. Later. Misschien.
De foto van Egon aan boord van de Joshua heb ik later toegevoegd. De Joshua is onderdeel van het Musée Maritime de La Rochelle. Daar waren we in de herfst van 2016. Zie hier een kort berichtje daarover.