Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
25 juli 2015
Op dagen dat we vroeg vertrekken, zeilpakken aan, boot vaarklaar maken en losgooien, dan lepelen we meestal een bak yoghurt naar binnen terwijl we wegvaren. En smeren voor de kinderen een paar boterhammen. Maar het is echt vakantie als we met z’n vieren in de kuip kunnen ontbijten. Als we de tijd hebben dekken we de ontbijttafel met allemaal lekkere dingen. Vandaag is weer zo’n dag van tijd voor het ontbijt.
Na de koffie lopen we naar een strand. Er zijn bij Loctudy een paar strandjes waaruit je kunt kiezen. Wij lopen door het dorpje naar Pointe Langoz. Het water is er blauw en het zand is wit met glitters er doorheen. Een beachguard houdt de boel in de gaten hoewel het niet druk is.
Reinoud moet natuurlijk zijn bodyboard testen. De theorie heeft hij al behoorlijk doorgedacht. Hij vergelijkt zijn theoretische aannames met de praktische bevindingen in zee en komt tot een wetenschappelijke samenvatting die wij urenlang aanhoren.
Het dorpje is mooi maar een beetje stil. Maar dat is beter dan een dorpje dat overspoeld wordt door toerisme. We kopen wat groente en daarna zijn we weer veel te enthousiast bij de visverkoop. Vier Rouge Barbets en 12 oesters kosten maar 17€ en daarna kopen we bij een andere visverkoper twee kleine tongetjes en een moot witte tonijn.
We eten weer van de grillplaat in de kuip. Het is een prachtige avond die we afsluiten met een mooi potje scrabble.
Voor morgen worden zware regenbuien en veel wind voorspeld. We blijven daarom morgen nog in Loctudy.
We zitten buiten tot na middernacht en luisteren naar de windstille avond. De vissen maken een heleboel kabaal. Er is een huwelijk in een van de landhuizen aan de overkant. Ze hebben echt geluk met het weer. Er worden lichtlampionnen opgelaten. Niet goed voor de natuur, maar een prachtig gezicht om de langzaam zwevende lichtjes zich door de nacht te zien verspreiden.
26 juli
Na de mooie stille avond worden we pas laat wakker. De nacht was alles behalve rustig. Er kwam veel wind en het regende pijpenstelen. Het lampje van de danbuoy van de buurman ging er zelfs van knipperen. Ik maakte me in mijn halfslaap weer eens ongerust over de mate van vastgebondenheid van de dinghy. Bovendien hoorde ik in een windvlaag iets hard tegen de romp aan komen. Een stuk hout? Toch te moe om ernaar te gaan kijken viel ik half dromend over boomstammen in het water weer in slaap.
’s morgens blijkt er niets aan de hand. De dinghy ligt onbewust te dobberen achter de boot. En aan de romp is niets te zien. Na het ontbijt wil Egon het oliefilter en de olie vervangen. Deze regendag is daarvoor ideaal. Maar het juiste oliefilter blijkt niet aan boord te zijn. Natuurlijk kom je altijd tot een dergelijke ontdekking op een zondag!
Ik bel een vriendin die vandaag uit het ziekenhuis is thuisgekomen. Ze heeft een zware operatie gehad. Het gaat gelukkig goed met haar.
Uiteindelijk besluit Egon om wel alvast de olie te vervangen. Om hem even de ruimte te geven maken Annick en ik een wandeling.
Als doel hebben we een bruggetje dat we vanaf de boot kunnen zien. Het zit ergens in een inham van de baai. We zijn benieuwd waar het naartoe leidt. Het is een wandeling over vochtige bospaden en glibberige rotsen. Google Maps doet het slecht omdat we matige ontvangst hebben, maar we vinden het bruggetje wel. Het is de toegang tot een privé-eiland. Leuk om te ontdekken.
In de middag klaart het helemaal op. Blauwe lucht en stralende zon. Maar fris.
Een goed moment om met z’n vieren met een veerbootje naar Île Tudy te gaan. Een gezellig eilandje, met veel gerestaureerde huisjes.
Annick ziet een huis dat naar haar genoemd is. Ty Annick. Ty is bretons voor huis. Het is grappig dat het nummer 3 is, Annick is op 3 november geboren. We maken natuurlijk een paar foto’s.
De restaurantjes die we niet in Loctudy vonden zitten blijkbaar wel op Île Tudy. We lopen een rondje en zetten onszelf daarna aan een tafeltje op het terras van een klein en simpel restaurantje. We bestellen moules-frites. Op het terras is het alleen al snel te koud dus we verhuizen naar binnen. Dit zijn de beste moules-frites die ik ooit heb gegeten.
