Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
Vandaag is het tijd voor een paar musea! Een museum voor hedendaagse kunst, MACA, en een museum met schilderkunst uit de 19e en begin 20ste eeuw van schilders van de Academie van Alicante, Mubag.
Maar eerst proeven we hoe de koffie smaakt bij Madness Coffee in de Calle San Nicolás. Madness Coffee vind je ook in andere Spaanse steden. Ze hebben een eigen bonenbranderij waar je vers gebrande bonen kunt kopen. Daar ben ik dol op!
Op weg naar de espresso komen we weer langs het gemeentehuis. We lopen er even binnen. Er hangen schilderijen van Spaanse schilders, voornamelijk van begin 20ste eeuw en veel uit het Franco tijdperk. Beneden in de hal staat een verguld beeld van Johannes de Doper gemaakt door Dalí. En vlak daarvoor zit in de vloer een dingetje dat het Spaanse ‘niveau nul’ is. Het ijkpunt voor de rest van Spanje zeggen ze.
Bij Madness Coffee kijk je je ogen uit terwijl je op je koffie wacht. In het interieur zijn allerlei koffie-gerelateerde materialen verwerkt. Van de lampen tot de wastafel in de wc. Vooral die wastafel vind ik gaaf. Het is een grote ‘due-gruppi’ machine waar je je handen boven wast.
J en P bestellen een cappucino. Bij ieder kopje komt een bonnetje met informatie over jouw koffie. Waar de bonen geplukt zijn, van welke hoogte ze komen, welke soort bonen het zijn en wat soort smaak ze hebben. Erg leuk, vooral als je dol bent op goede koffie.
Een goede espresso is een belangrijk onderdeel van de ochtend. Bonen van hooggelegen gebieden die minder cafeïne bevatten en mild gebrand zijn vind ik het lekkerst. De espresso die ik hier geserveerd krijg valt mij jammergenoeg een beetje tegen. Het personeel mag wat ons betreft ook wel iets hartelijker. Maar we laten ons er niet door van de wijs brengen. De koffie helpt heel goed om met nieuwe energie de musea in te duiken.
Eerst gaan we het MACA in. Museo de Arte Comtemporáneo de Alicante. Fotograferen is er verboden. Dus wil je een indruk krijgen dan kan ik je alleen maar doorverwijzen naar de website. Tentoonstellingen wijzigen natuurlijk.
Dit moderne museumgebouw staat midden in het oudste gedeelte van Alicante. Aan de oude hoofdstraat en de strakke gevel contrasteert mooi bij de barokke van Iglesia de Santa Maria.
Bij binnenkomst in het museum valt de ruimte en de hoogte op. Bovendien zijn er weinig bezoekers op dit moment. We kunnen dus de tijd nemen voor de tentoonstellingen die ons boeien.
Op de begane grond is een tijdelijke tentoonstelling met als thema het gezicht en de vraag of je ziet wat je ziet. ‘Mírame’.
Er hangt een portret serie met mensen die een wassen masker op hebben. Pas na een tijdje zien we dat. Tot dan toe begrepen we niet wat er nou zo vreemd aan de gezichten was. Er hangen ook een paar foto’s van de Nederlanse fotografe Rieneke Dijkstra.
Het museum heeft 3 verdiepingen met prachtige moderne en hedendaagse kunst. Er hangen werken van Picasso, Braque, Julio González, Juan Gris, Gargallo, Delaunay, Arp, Cocteau, Chagall, Giacometti, Miró, Dalí, Max Ernst, Calder
Er is een zaal met tekeningen en manuscripten van Pablo Picasso. ‘Ik zeg niet meer dan wat ik niet zeg’ is de titel. Het museum is opgericht door de Alicanteese kuntenaar Eusebio Sempere. Ik kende hem niet. Hij heeft vooral geometrische abstracte kunst gemaakt. Gefascineerd door wiskundige patronen vaak van metaal of kunststof gemaakt.
Over museum Mubag zal ik nog een stukje schrijven. Eerlijk gezegd viel het ons wat tegen na het MACA. Mubag is een beetje stoffig. Maar als je iets meer wil zien van de schilders uit Alicante zelf uit eind 19e, begin 20ste eeuw, dan moet je hier zijn.