De Kanaaleilanden laten we nu definitief achter ons. Op weg naar nieuwe gebieden. We laten St Malo helaas links liggen en prikken iets westelijker op de Noordkust van Bretagne. Lézardrieux is het doel van vandaag. 

Om 7:00 worden we wakker met een heerlijk ochtendzonnetje. Snel tandenpoetsen en in de kuip zitten met een bakje ontbijt. Op de jachten achter ons is al beweging. Die Britten zijn zo humoristisch. We liggen een beetje ingebouwd in de buitenhaven van St. Peter Port, “The Poole”.  Er is achter ons een rijtje classic jachten komen liggen, die even van hun plaats moeten zodat wij om 8:00 kunnen vertrekken. Onze Britse buurman, van een HR 36, maakt er bijna een sport van om onze achterburen eraan te herinneren dat ze er rekening mee moeten houden. Maar de manier waarop is echt typisch Brits. Anyway, we vertrekken tipt om 8:00 u. En het gedoe valt allemaal heel erg mee, vergeleken met wat wij gewend zijn op het oude Vlieland en Terschelling.

We tuffen de haven uit en draaien naar het zuiden. Het is een bewolkte dag geworden, het ochtendzonnetje is half verscholen achter een dun wolkendekje. De voorspelling is dat de zon vandaag niet meer terug komt. Wij zullen voorlopig ook niet meer terugkomen op Guernsey. We gaan nu verder. We kijken ernaar uit om nieuwe havens en plaatsjes te verkennen. Ook nieuw water ontdekken is heerlijk! Toch zullen we altijd met veel plezier terugdenken aan Guernsey.

We zijn nog niet bij de zuidpunt van Guernsey of de oceaandeining komt al tegemoet. Het is een irritante onregelmatige en schokkerige deining. Annick komt al snel naar buiten, maar moet helaas binnen no time al spugen. Het arme kind Er staat vandaag bijna geen wind en toch voelt ze zich niet lekker. Bovendien moeten we nog een aantal uurtjes door.

We passeren les Roches Douvres aan de oostkant, anticiperend op de stroom die ons straks naar het westen zal wegzetten. Gelukkig neemt na vier uur, als we in de luwte van deze rotsen zijn, de deining af. We maken Annick wakker, zodat ze toch een beetje kan genieten van dit tochtje. Reinoud ligt al een tijdje binnen op de bank. Hij heeft nu geen last gelukkig. Daarna zijn we toch snel bij het vaste land.

De aanloop van Lézardrieux met laag water en een donkere lucht is niet bijzonder vrolijk. Toch zijn we blij dat we hier zijn en laten ons er niet door beïnvloeden. We zien het niet zitten om in het haventje aan te leggen en pikken een mooring op. Het stadje ziet er vanaf de rivier niet erg uitnodigend uit. Dus we laten de dinghy lekker aan dek, openen een blik Franse kreeftensoep en spelen met de kinderen een potje scrabble. De rivier stroomt enorm hard langs de boot. Het kolkt en kabbelt en soms komen er enorme eilanden wier langs. Verder zien we hier weinig leven.