Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
Vandaag varen we van L’Aber Wrac’h naar Camaret-sur-Mer. Daarbij passeren we onder andere het vuur van Le Four en La Jument in de verte.
5:30 de wekker. Het is nog donker, een beetje schemerig. Het valt mij heel zwaar om weer vroeg op te staan. Ik vind L’Aber Wrac’h superleuk. Er hangt een soort vakantiesfeertje waarvan ik nog graag langer had willen genieten. Bovendien was het gisteravond prachtig zonnig weer en voorspelde Windfinder voor vandaag alleen maar zonnetjes. Maar vannacht kwamen er toch meerdere wolkbreuken over ons heen. Het vooruitzicht om dit mooie plekje te verlaten en weer onderweg te zijn in de regen lonkt niet. Maargoed, eruit en in de kleren, zeilpak aan en we gaan. De kinderen leggen we op de banken in de kajuit met een ontbijtje op bed.
Het is nog schemerig als we losgooien om 6:45u. In Nederland is het nu al licht, maar het westen van Bretagne ligt een heel eind westelijker en zit wel in dezelfde tijdzone.
En dus begint de dag hier een stuk later. We zitten nu op 4 graden, 50 min West. De havenmond van IJmuiden, ligt op 4 graden, 30 minuten Oost. Het verschil is 9 graden 10min. Hoeveel mijl dat scheelt? Dat is afhankelijk van op welke breedtegraad je meet. Of welke kaartprojectie je gebruikt.
De ochtend is fris. Ik heb gewoon een muts opgedaan. Het is 16 graden C. Terwijl we de Aber af varen ontvangen we de eerste zonnestralen van de dag. De wind is Zuidwest 9 knopen en de zee is kalm met een deining van 1,5m – 2m. Perfect!
Er gaan nog meer bootjes de haven uit. Maar allemaal buigen ze af naar het noorden. Wij motoren met tegenstroom richting de beroemde vuurtoren Le Four. De deining uit het westen is nog steeds ongeveer 2 meter, maar de windgolven zijn minder waardoor het rustiger varen is.
Dit ruige stuk zee heet Mer d’Iroise. Langzamerhand worden al die begrippen uit de Franse Meteo Maritime tastbaar. Eerder waren dit nog termen die op ver weg gelegen gebieden van toepassing ware. We wisten vaak niet eens precies waar ze lagen. Al reizend vallen alle puzzelstukjes op hun plaats.
Als we na ongeveer 3 uur varen Le Four dwars hebben zien we duidelijk dat de zeekant tot op grote hoogte donker van kleur is door de golven. Eerst dacht ik dat die kleur van jarenlang golven trotseren is, maar nu zien we zelf af en toe toch wel hoge golven tegen de toren aankletsen. Het is een prachtig gezicht hoe al dat water daarna in slowmotion van de toren en de rots af spoelt. Ik probeer dit natuurlijk te filmen, maar het is maar een op vele golven waarbij dit mooie effect optreedt. En dat is zoals gewoonlijk niet als ik film.
Het Chenal du Four is een soort Alderney Race; een smal stukje waar zich heel veel water doorheen perst en de stroomsnelheid hoog kan oplopen. Hoewel deze ‘race’ in verhouding wat rustiger is.
De namen in de kaart hebben een hoog gezelligheidsgehalte: Chenal de la Helle en Plateau de la Helle.
Volgens de Reeds moesten we bij HW Brest 1 mijl west van Phare du Four zijn en dan zou de stroom kenteren en vaar je rond slack de stroom in. Zo doende.
Het kenteren van de stroom merken we pas wat later, maar we gaan prima. Eindelijk geen tegenstroom meer is al heerlijk. En de deining is ook weg omdat we in de beschutting van de eilanden Ouessant, Ile Molène en nog een paar ruige rotsen zitten. We hijsen daarom de zeilen en kunnen het geultje aan de wind precies aansturen. Het is zooo fijn als de motor uit is.
Bij Pointe de St Mathieu, de ingang van de baai naar Brest, moet de motor weer aan. We motoren het laatste stukje (ongeveer een uur) naar Camaret-sur-Mer. De rotsen waarachter Camaret moet liggen bestaan uit hoge kliffen met grotten op zeeniveau. Het lijkt er even op dat we menhirs bovenop de rotsen zien staan. Volgens de gidsen moeten die ergens in deze buurt staan, maar dichterbij gekomen blijken het een soort oude torens te zijn.
We meren af in de buitenste haven van Camaret. Er is veel ruimte, alsof het nog vroeg het voorjaar is. Wel lekker, want er is nog genoeg beweging. Maar we hadden hier, net als in Aber Wrac’h, verwacht dat het stampvol zou zijn. De Pinta uit Zweden ligt er ook weer.
Ditmaal geen attente havenmeester, zelfs geen mogelijkheid om het vuilnis weg te gooien omdat er een lock op de containers zit. beetje overdreven. We zetten de zak dan maar even naast de containers. We willen nu eerst het stadje in. Staat zo gek met een vuilniszak in je hand.
Camaret-sur-Mer… ik had er heel eerlijk gezegd meer van verwacht. Rondom de oude haven zijn allemaal terrasjes, maar niet met een superleuke sfeer. Veel vage types en veel zwaarlijvige toeristen. We proberen de straatjes achter het havenfront, maar op een klein straatje na kunnen we niet veel sfeer vinden.
Bij het Office du toerisme willen we kaartjes voor het veerbootje naar Ouessant kopen. Best een duren grap: € 120,- voor ons vieren. Maar we willen ontzettend graag dit woeste eiland bezoeken. Tot onze verbazing is het hele bootje al volgeboekt! Ongelooflijk!
Echt jammer, een dag later is er wel plaats maar we willen het risico niet lopen dat we hier dan niet wegkomen. Het weer nog steeds redelijk instabiel. We moeten namelijk nóg een forse stroom door, de Raz de Sein. Het kan daar met 10 knopen door een smalle doorvaart lopen. Daarvoor moeten we in ieder geval niet teveel wind hebben en zeker geen tegenwind. Terwijl dat de overheersende windrichting is, namelijk zuidwest.
Zoals het er nu uitziet kunnen we donderdag (morgen) of misschien (mits de voorspelling uitkomt) zaterdagmiddag wel door de Raz de Sein. Maar vrijdag niet en zondag, maandag, dinsdag ook niet. Dat zou dus meteen kunnen beteken dat we een week in dit niet geweldige dorpje zouden moeten blijven. Daar heb ik niet zoveel zin in.
Jammer van Ouessant, maar als we nu nog een dag doorzetten, liggen we in Loctudy en hebben we alle mogelijkheden. Dan kunnen we eindelijk blijven liggen. En hopelijk krijgen we dan iets bestendiger en iets warmer weer. We hebben zin in zomer…
De omgeving ziet er daarentegen wel schitterend uit! We vinden het heel erg jammer dat we hier geen wandeling kunnen maken. Misschien na het eten nog, maar ik verwacht dat we er vandaag te weinig energie voor hebben. De vroege ochtend en al die vaardagen hakken er bij mij nu best in. Bepakt met verse vis, groenten en water lopen we terug naar de boot. Onderweg zetten we alles even neer en nemen we een duik in zee in glashelder, blauw water! Fantastisch!!
We hebben een overdadige vismaaltijd op de plaat in de kuip. We merken dat een Brits echtpaar stiekem probeert iedere hap die we nemen vanuit hun kuip te volgen. Het maakt ons niet uit, we genieten. De hele fles wijn gaat op! Een goed teken! Dat is deze vakantie nog niet eerder gebeurd.