Voor een betere ervaring van Sailing ∆ Paradise Regained delen we cookies uit. Vind je dat ok?
Tussen de beroemdste vuurtorens van Europa door. Hier kan het pas echt spoken. Wij hebben geluk (en goed gepland) en varen met rustig weer langs Ar-Men en La Vieille.
Als we de trossen losgooien ligt Camaret er prachtig bij. De ochtendzon maakt alles mooi. Er is weinig wind en het water heeft een prachtige gladde viscositeit.
Naar het zuiden afbuigend varen we langs deze kliffen. Jammer dat we geen tijd hadden om er een wandeling te maken. Het schijnt heel mooi te zijn. Er staan ook Menhirs die ik graag had willen zien. Maarja, we kunnen dit weergat echt niet laten lopen. Voor vandaag hebben we prachtig weer en weinig wind om de Raz de Sein door te komen. Dat is ons veel waard. Want het doel voor vandaag is Loctudy. Daarmee komen we aan de zuidkant van Bretagne. Daar kunnen we met westen wind meer hebben aangezien we verder zullen varen in oostelijke richting. Bovendien hopen we dat de temperatuur een beetje zal stijgen. Tot nu vinden we het best fris. Vooral ’s avonds.
We motoren de baai uit en steken een stukje af tussen heel grillige rotsen door. Dit wordt Le Rocher de Lion genoemd.
Wel erg mooi. Daarna kunnen we recht op de Pointe de Raz steken. Voorbij de baai van Douarnenez. Die bewaren we voor een volgende keer. Vlak voor de Pointe de Raz bereiken wij de 500ste zeemijl van deze reis.
Een mooie beloning is het zicht op de beroemde vuurtoren Ar-men en het eiland Ile de Sein. Wat staan er nog veel huizen op dat kwetsbare stukje rots in zee!! En die huizen staan, zo lijkt het door de kijker, heel dicht aan zee! Ik verbeeld me hoe het daar moet zijn tijdens een van die grote stormen die een naam krijgen. Puur overleven lijkt mij.
Onderstaande foto is met een zoomlens genomen. Dichterbij konden wij niet komen. Maar hier kan je de vuurtoren van dichterbij bekijken: Phare de Sein op Google Maps
Heel ver daarachter staat Ar-Men. Op de foto heel klein. Meer over de vuurtoren van Ar-Men kan je hier lezen in mijn blog over de Bretonse vuurtorens: Vuurtorens van Bretagne #Armen
In Bretagne kom je overal Bretonse woorden tegen. Plaatsnamen, verkeersborden in twee talen (Frans en Bretons) winkels, restaurants, bootnamen.
Zelfs Bretonse cola! Die wordt overal in Bretagne geschonken. ‘Breizh Cola’ Breizh betekent Bretagne. De Bretonse vlag heet: Gwenn-ha-du : de ‘wit en zwart’. Ar-Men is ook Bretons en betekent De Steen.
Bretons is een oude taal die nog steeds gesproken wordt, maar steeds minder. Volgens Wikipedia spreken er in Bretagne tegenwoordig nog 300.00-500.000 van de 3,3 miljoen inwoners Bretons. Voornamelijk ouderen. Hoewel kinderen het nog wel op school kunnen leren.
De taal is een Eiland-Keltische taal en binnen die soort ontstaan uit Brythonische talen, waaruit ook Welsh en Cornish zijn ontstaan. Bretons lijkt het meest op Cornish. Luister even naar de woorden Bretons, Brits, Brythonisch. Hoor je de overeenkomst?
Het komt op mij over als een grappige cult, maar de Bretonnen zijn bloedserieus als het op hun Bretons aankomt.
Je ziet hier veel Jan-van-Genten. Wij vinden ze prachtig! Je ziet ze vanaf ongeveer Cherbourg langs de hele kust naar het zuiden. Het is niet makkelijk om ze goed te fotograferen vanaf een bewegend schip. De telelens is dan eigenlijk niet goed bruikbaar. Maar Egon heeft toch even zijn best gedaan om er eentje vast te leggen.
De Raz valt vandaag enorm mee. We zijn er even na slack en we krijgen niet meer dan 2 knopen stroom mee. Alleen aan het eind, als we langs de vuurtoren La Vieille varen is de zee een beetje choppy, maar het mag geen naam hebben. Je ziet wel dat je hier echt niet moet zijn met meer stroom en of meer wind.
La Vielle
Een prachtige vuurtoren. Zelfs bij dit rustige weer is het water een heksenketel rond de voet van de toren. Als je goed naar de foto kijkt zie je een paar bootjes tekeer gaan op de hobbels. Pas later ontdekte ik dat er niet lang geleden nog een klein torentje naast La Vieille stond. Dat torentje is in zee verdwenen.
We tuffen verder langs de baai van Audierne. Een lang stuk, een beetje saai vindt Egon. Ik val in slaap, wat heerlijk is. Dus voordat ik het weet zijn we bij Pointe de Penmarc’h. (weten we eindelijk waar ze het over hebben in de weerberichten van de franse maritieme meteo) Daar is het even opletten en navigeren van karidinale naar kardinale. Opvallend hoeveel karidinalen in Bretagne bestaan uit betonnen torens en niet uit tonnen. Waarschijnlijk vanwege de soms ruige weersomstandigheden. Het aantal vuurtorens per vierkante kilometer is hier ook al zo groot.
Egon doet ook even zijn ogen dicht en intussen zet ik een route van de aanloop van Loctudy in de plotter. Het is er heel ondiep en ik maak me zorgen of we dit met laagwater wel moeten doen. We moeten over een stukje van 0,9m. Natuurlijk staat er altijd meer water dan in de kaart, maar we weten niet echt zeker hoeveel water.
Ik zet eerst nog een paar koersjes uit tussen alle rotsen door om bij de aanloop te komen. We hebben nog een ander probleem: in de Reeds staat dat je met je plezierbootje de haven niet in of uit mag tussen 16:30 en 18:30. Die tijd is voorbehouden aan de vissers die uitvaren. De geul is te smal voor twee schepen tegelijk.
Het is al 16:06 en het duurt nog 13 minuten voordat we bij het eerste waypoint zijn. Daarna moeten we nog een klein stukje en ik kan nu niet goed zien hoeveel tijd we daarvoor nodig hebben. Zouden we dat halen of niet? Wat een randgevalletje dit!
Eigenlijk heb ik heel weinig zin in de stress of we het zullen redden of niet. Bénodet, met zelfs nog een ‘bloemetje’ meer, ligt even dichtbij en is wel goed aan te lopen. Doen we dat. We hoeven er alleen maar een paar graden voor bij te draaien.
We zien in heel Bretagne veel zeilscholen. We zijn nu dichtbij het épicentrum van de Franse zeilschool historie. Op Les Îles de Glenan zit de oudste en meest prestigieuze zeilschool van Frankrijk. In dit land iets dat door de overheid gefinancierd en gestimuleerd wordt.
Er zijn twee havens in Bénodet. Het ligt op de rivier de Odet en ziet er heel schattig uit. We kiezen voor de eerste haven, aan bakboord, Sainte Marine. Het stadje zelf ligt aan de overkant. De havenmeesters helpen ons weer hoffelijk naar een box op de beste locatie. Aan de buitenkant met uitzicht op de monding van de rivier! Top!! Het deint hier wel een beetje, vooral vanwege alle bootjes die voorbij scheuren. Daarom nemen we onze veren uit de ankerbak en leggen de boot daarmee vast. Dat ligt heerlijk!!