Het was puur toeval dat we de baai van Andratx binnenvoeren. Dat gebeurde gisteren toen we van Ibiza naar Mallorca voeren.

’s Morgens zetten we waypoint in een baai die Cala Blanca heet. Iets ten westen van Palma. Het weer was rustig, de zee was mak. Er was te weinig wind om alles te zeilen. Dus we tuften dik 8 uren op de motor. Maar toen we nog 12 mijl voor de kust van Mallorca waren was het water veranderd. Er kwam swell van meerdere kanten en de zee had zo’n ingewikkeld patroon dat we verlangden naar een rustig plekje. En Cala Blanca en de meeste andere baaitjes aan de zuidkust van Mallorca leken erg open voor swell. We besloten onze koers te verleggen naar een meer beschutte baai. Maar dat was niet zo gemakkelijk. De enige die goed beschut was tegen N- wind en SE swell bleek Andratx. 

Voor anker of aan een mooring bleek zelfs hier nog steeds oncomfortabel. En in de haven zijn de reserveringen al maanden geleden gemaakt. Door anderen. Wij kunnen zo lang van te voren niet plannen. Zeker niet in onbekend gebied. Maar vaak zijn er weer afzeggingen. Je dus altijd vragen of er een plekje is vrijgekomen. 

We hadden toevallig geluk. Er was precies nog een plekje vrij voor een boot van 10,50m. We werden hartelijk ontvangen door een havenmeester in het shirt van een BOA. (Buitengewoon Opsporings Ambtenaar in Nederland) tenminste het leek er sprekend op. En het gezellige van deze kade is dat er alleen maar passanten liggen.

Als er meer passanten zijn, is er ook meer aanspraak. Er loopt een man over de kade richting het stadje. Hij komt ons bekend voor, maar voordat we het goed hebben gezien is hij al voorbij. Maar later op de dag blijkt het zoals we al vermoedden Victor te zijn van de YachtControl. Dat is ook weer te toevallig! We hebben elkaar vaker ontmoet. Behalve ieder jaar op de HISWA, zagen we elkaar, toen de kinderen klein waren, meestal in Hindeloopen waar we dan vanuit Stavoren of Makkum in de weekends naartoe zeilden. Het zwembadje was voor de kinderen een feestje. Toevallig kwamen we elkaar ook een keer tegen in Helsingør en een ander jaar aan de Engelse kust. En we liepen elkaar tegen het lijf in La Trinité-sur-Mer.

We drinken een glas wijn op de YC en delen  onze ervaringen met het zeilen in dit gebied. Wij vinden het lastig dat we niet altijd een haven in kunnen omdat het hier altijd vol is met reserveringen. De YC heeft het wat dat betreft voor zichzelf niet makkelijk gemaakt. Naast hun 42ft? Elan slepen ze nog gigantische RIB met zich mee. Eentje die niet als een bijbootje bij de ligplaats kan, maar echt een aparte box of mooring nodig heeft. Zo grappig! Hoe iedereen zijn eigen voors- en tegens afweegt. We zijn het eens dat het hier soms veel gedoe is om vers water in te slaan. 

Andratx is een vissersdorpje met een gezellige uitstraling. Het bestaat uit restaurants met terrassen, winkeltjes met witte jurkjes, galerieën met kunst (fotografie waarin pistolen en steden de hoofdrol spelen). En je struikelt er over de makelaarskantoren. Alleen al daarom is het hier grappig. De aangeboden huizen op Mallorca staan voor tussen de 2 en de 15 miljoen in de etalage.  Wat mensen echt nodig hebben, zoals een bakker of supermarkt, hebben wij niet gezien. Wel een nautische store met precies de goede vervanging van onze Wichard snubberhaak. Want die was tussen de ankerlier gekomen en verbogen.